Mieczysław Tomaszewski Livres

Mieczysław Tomaszewski, Chopin: The Man, His Work and Its Resonance, jest poprawioną i uzupełnioną wersją anglojęzyczną książki – laureatki wielokrotnych nagród Chopin. Człowiek, dzieło, rezonans (Poznań, 1998), która stanowi sumę wiedzy i refleksji profesora odnośnie do tematyki związanej z Chopiem; prędko weszła do kanonu literatury fachowej o Chopinie w Polsce, a stopniowo – dzięki kolejnym tłumaczeniom – pozyskiwała czytelników poza Polską i stała się fundamentalną, obowiązkową lekturą dla wszystkich wielbicieli genialnego kompozytora. Z czasem ranga i wieloaspektowy charakter tej publikacji zostały docenione przydomkiem (stosowanym niemalże z czułością przez tych, co znają profesora osobiście) „biblią”. Tłumaczenie i redakcja: John Comber Projekt, opracowanie graficzne i skład: Maciej Buszewicz Wyd. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina / The Fryderyk Chopin Institute, Warszawa 2015

Životopisný román Mieczysława Tomaszewského, znalca diela a výnimočného talentu Fryderyka Chopina, oživuje príbeh zvláštneho vzťahu poľského hudobného skladateľa a pianistu s francúzskou spisovateľkou barónkou Dudevant, Amandine Aurore Lucille Dupinovou, známou pod pseudonymom George Sand. Chopin sa s ňou prvý raz stretol na večierku, ktorý usporiadala milenka Chopinovho priateľa Franza Liszta grófka Marie A´Agoult. Skladateľovi sa nezapáčila na prvý pohľad, práve naopak, vôbec sa mu nezdala pekná... Práve touto udalosťou, prvým stretnutím skladateľa a spisovateľky v roku 1836, sa začína Tomaszewského rozprávanie. A končí sa rokom 1947, keď sa priateľstvo Chopina a George Sand definitívne skončilo. Autor sa pokúša jemne poodhaliť závoj pravdy sponad citov a skutočných pohnútok obidvoch hrdinov tejto ľúbostnej romance.

Tom niniejszy, zatytułowany Chopin 2. Uchwycić nieuchwytne, idzie śladem pierwszego, Chopin. Człowiek, dzieło, rezonans, dopowiadając jego treść o wątki czekające na szersze rozwinięcie. Jednak, inaczej niż tamten, nie stanowi całości jednolitej. Powstawał w wyniku nieustającej fascynacji fenomenem i paradoksem twórczości autora nokturnów i ballad na przestrzeni minionego półwiecza. Zewnętrznym impulsem stawały się najczęściej kolejne sympozja, kongresy i inne spotkania dotyczące Chopina i romantycznego wieku uniesień, zapraszające swoim tematem czy myślą przewodnią do podjęcia wyzwania. W istocie rzeczy, zebrane tu teksty rodziły się z wewnętrznej potrzeby, z konieczności opozycji wobec wciąż jeszcze dominującego w myśleniu akademickim ortodoksyjnego poglądu na muzykę Chopina, na jej kształt, charakter i istotę, redukowane do właściwości techniczno-formalnych. Powstawały jako rekonesanse przestrzeni dotychczas nieobjętych naukową interpretacją, jako próby całości i pełni, ujmowane w perspektywie nowych humanistycznych metodologii. Teksty, zespolone prowokującym tytułem Uchwycić nieuchwytne, stanowią zarazem świadectwo nie chwili, ale drogi. Kolejnych jej faz, kolejnych przybliżeń odbijających aktualny stan rozeznania materii przez ich autora i jej odczytania. Zgodnie z naturą rzeczy poszczególne tematy, aspekty i wątki jawią się jako fazy jakiegoś work in progress, niekiedy dziwiąc się sobie nawzajem; istotą interpretacji nie jest przecież osiąganie jakiejś prawdy jedynej, lecz do niej zbliżanie. Pewne aspekty problematyki niesionej przez twórczość i osobowość twórczą Chopina pojawiają się więc wielokrotnie, w postaci podobnej, lecz nie identycznej. Stąd też niemal refrenicznie dają o sobie znać problemy dla autora szczególnie znaczące: problem periodyzacji, prowadzący stopniowo do koncepcji twórczości punktów węzłowych, problem idiomatyki dzieła, syndromu jego właściwości konstytutywnych, problem odczytywania ekspresji utworu, stopnia i rodzaju jego podmiotowości, związków z życiem, problem jego organicznego wpisania w kulturę poprzez akty znaczącej recepcji. Nieskończenie obfita i zróżnicowana recepcja muzyki Chopina poprzez lapidarne wypowiedzi słowne nierzadko celnie trafiające w istotę rzeczy stała się pomocna przy akcentowaniu książki tej myśli przewodnich. Myśl naczelna wypowiedziana została już w tytule: u c h w y c i ć choć część tego, co w tej niepowtarzalnie zniewalającej muzyce n i e u c hwy t n e. Mieczysław Tomaszewski

Zapis 20 godzin rozmów z Profesorem Mieczysławem Tomaszewskim, wybitnym muzykologiem i autorem licznych publikacji z obszaru teorii i historii muzyki XIX i XX wieku, w szczególności chopinologii, liryki romantycznej i muzyki polskiej. Książka Krzysztofa Droby to odczytywanie na nowo samego Mieczysława Tomaszewskiego. Rozmowa dotyka nie tylko tematów zawodowych, ale także przybiera charakter osobistych wyznań. Mieczysław Tomaszewski jest niezaprzeczalnym autorytetem w środowisku, znanym z wystąpień na kongresach, sympozjach, seminariach, z wykładów na wielu polskich uczelniach, z działań edytorskich, z wieloletniej aktywności jako genialny szerzyciel kultury (określenie Marii Dąbrowskiej sprzed 60 lat!) i wreszcie, last but not least, ze swego imponującego dorobku naukowego w postaci książek. W każdej z tych domen ujawnia oryginalną, wyrazistą osobowość. Ale mało jest świadectw i nie tak wielu świadków jego prywatności. W naszych rozmowach chodziło więc o utrwalenie właśnie tego osobistego, prywatnego tonu. Tonu jedynego, tak jak jedyną w swoim rodzaju jest droga Profesora przez życie. [Krzysztof Droba]

Wyjątkowy album przygotowywany na Rok Chopinowski. Teksty wybitnego muzykologa, chopinologa prof. Mieczysława Tomaszewskiego wprowadzają czytelnika w tajniki biografii i twórczości najwybitniejszego polskiego kompozytora. Bogactwo zdjęć i reprodukcji – zarówno archiwalnych jak i współczesnych pozwala przenieść się wyobraźnią w świat, w którym żył ten genialny artysta.

Ilustrowane wydawnictwo Chopin, autorstwa Mieczysława Tomaszewskiego, przygotowane zostało z okazji obchod�w 160. rocznicy śmierci oraz 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina. Syntetyzujące i integralne ujęcie życia i tw�rczości największego polskiego kompozytora jest adresowane do wszystkich, kt�rym Chopin i jego talent są bliskie. Projekt graficzny przygotował prof. Władysław Pluta. Uzupełnieniem tekstu jest bogaty materiał ilustracyjny, obejmujący zar�wno reprodukcje i zdjęcia archiwalne, jak też fotografie wsp�łczesne, ukazujące miejsca związane z życiem Chopina.Publikacja liczy 360 stron i ponad 450 zdjęć. Zdjęcia wsp�łczesne przygotowywane zostały przez profesjonalnych fotografik�w, a reprodukcje dzieł archiwalnych pochodzą między innymi z Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Czartoryskich, Biblioteki Narodowej, Biblioteki Jagiellońskiej, Bridgeman Art Library w Londynie, Tate Gallery i innych.

Dwie idee kierunkowe przenikają świadomość twórczą Pendereckiego, który daje im wyraz w swojej poetce - tak tej eksplikowanej z uniwersyteckich katedr, jak i tej stosowanej w kompozytorskiej praktyce. Pierwsza dotyczy języka i można ją streścić jako: potrzeba syntezy. Syntezy języków wielu, dawnych i nowych, choćby najbardziej dziwiących się sobie. (...) Druga z idei kierunkowych otrzymała postać metafory. Penderecki znalazł dla niej formułę biblijną: arka. Jeśli świata sztuki nie można uzdrowić, zawrócić z drogi prowadzącej ku samozniszczeniu, to trzeba chociaż ocalić to, co posiada on najcenniejszego. Przenieść z dawnego milenium - w nowe - wartości trwałe, niezniszczalne. Kompozytor jest w tym konsekwentny, a w przedstawianiu problemu obrazowy: Już od dawna myślę o potopie i konieczności zbudowania arki.