Dawid Sem Livres

Śladami Maryi. Słynne i nieznane objawienia Matki Bożej

Znamy powiedzenie: Dobrze żyć - to wiele. Dobrze umrzeć - to wszystko. Dobrze umrzeć tzn. w stanie łaski uświęcającej. Na każdego z nas nadejdzie czas odejścia z tego świata. Śmierć jest nieunikniona. Niech towarzyszy nam nieustannie świadomość ku czemu zdążamy, co jest celem naszego życia, ale również pewność o bezpowrotności egzystencji ziemskiej. Pomost do nieba pragnie przypomnieć i zachęcić do modlitwy o łaskę błogosławionego przejścia na drugi świat oraz o łaskę modlitwy za zmarłych. Bardzo wielu z nich potrzebuje duchowego, modlitewnego wsparcia, aby zostać oczyszczonym z obciążeń grzechów i aby móc przejść do światłości. Nasza pomoc nic nie kosztuje; jedynie trochę poświęconego czasu na modlitwę błagalną, która jest aktem miłości bliźniego i potrafi dotrzeć do najodleglejszych zakątków widzialnego i niewidzialnego świata. Kto wie, czy sami nie będziemy kiedyś zdani na podobne modlitewne wsparcie...

Jest wiele osób, które swoim życiem i dorobkiem służyły Bogu i ludziom. Nieśmiertelność zaczyna się za życia ziemskiego. Uczynione dobro i miłość nie zawsze owocują od razu. Odchodzimy od wieczności pozostawiając po sobie ślady ku pamięci potomności. Nie tylko twórca, ale każdy człowiek, przekraczając próg śmierci, żyje nadal w swych dziełach. Wyjątkowość ludzi niepospolitych polega między innymi na tym, że ich duchowy dorobek jest trwale zapisany na wieki, ubogaca wiele innych osób, w tym również nas, jesli potrafimy ich przykład odkryć przez refleksję i zadumę, które pomogą nam kszałtować życie sensownie, by stawało się ono lepsze na każdy dzień.

Dwa tysiące lat później zastanowić się nad okolicznościami i wydarzeniami, które stanowią fundament naszej wiary to niemałe wyzwanie, aby lepiej zrozumieć w czym zakorzenione jest nasze religijne przekonanie. Wiele rzeczy nie jest aż tak oczywistych, jakby się mogło wydawać. Wybrane jak perły Historie Biblijne, są napisane prostym i przejrzystym językiem, którego nie znajdzie się w zwięzłych przekazach Ewangelii. Są przy tym wyrazem miłości religijnej, pragnącej wzbogacić naszą wiedzę o tamtych czasach i dopełnić ją historycznym spojrzeniem, nie z pozycji zewnętrznego obserwatora, lecz z podejściem emocjonalnym do zainstniałych sytuacji.

Wiedza przydaje się zawsze, ale życiową mądrość pogłębiamy sami, przy każdej nadarzającej się okazji, ucząc się także od innych. Życie jest ciągiem doświadczeń, z których korzystamy na tyle, na ile jesteśmy otwarci na cenne wskazówki, trafnie określające to, co ważne, ubogacające naszą osobowość. Najważniejszą rzeczą jest, aby cieszyć się życiem, szanować je, doceniać swą godność jak osoby chcianej o kochanej przez Boga i przez inne, bliskie nam osoby, czyli po prostu być szczęśliwym. Nie jest ważne co przydarza się w życiu, lecz co z tym zrobimy, jaką siłę odkryjemy w wierze i na ile będziemy się starać żyć na trwałym fundamencie miłości. Sentencje o życiu, zawierają w sobie cenne wskazówki, które mogą być swego rodzaju drogowskazem, ale wywołać również wzruszenie i emocje. Niekiedy są to prawdy oczywiste, czasami trzeba jednak dokładniej analizować słowa autora, gdyż każda z zebranych myśli pragnie inspirować i skłaniać do przemyśleń. Warto je przeczytać.

Nasza wiedza to nieoceniony skarb. Jest ona podstawą życia i postępowania, ale również motywacją do dalszego duchowego rozwoju przez ubogacanie osobowości, także przykładem innych osób, refleksji nad ich życiem, losem i doświadczeniami, ale przede wszystkim dzięki zastanowieniu się nad tym, na jakim etapie wewnętrznej dojrzałości znajdujemy się my sami. Wciąż odkrywamy i poznajemy nowe rzeczy, które mogą przybliżyć nas do ludzi i do Boga, abyśmy stawali się bardziej sobą, odkrywali sens naszej egzystencji nastawionej na ciągły postęp, który dokonuje się przede wszystkim na zasadach wiary, zaś nasze myśli ukierunkowywali ku celowi ostatecznemu, którym jest Bóg.

Rozważamy najboleśniejsze chwile ostatnich godzin ziemskiego życia naszego Pana, Odkupiciela i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, rozpoczęte w Getsemani, kontynuowane przesłuchaniem przez Annasza, Kajfasza, Heroda i Piłata, aż po drodze krzyżowej na Golgotę. W pokorze serca i ducha, pragniemy z wdzięcznością za Jego ofiarę miłości, wczuć się emocjonalnie i rozumowo w rozważania i modlitwy, w opisane sceny, które nie są chronologicznym odzwierciedleniem przebiegu wydarzeń, jak sama Droga Krzyżowa nim w całości nie jest. Poświęćmy Drodze Krzyżowej tyle czasu, ile Jezus potrzebował przejść od Pałacu Piłata na Golgotę; w linii prostej jest to odległość ponad 300 metrów - drogą zapewne dłużej. Droga Krzyżowa to ogrom cierpienia, bólu, ale i pogłębiającej się bezsilności Jezusa. Niech Chrystusowa miłość towarzyszy nam w pobożnym rozpamiętywaniu boleści Jezusa oraz osób najbliższych Jego Sercu.

Czas, jaki poświęcamy modlitwie i miłości, jest najbardziej wartościowym, bowiem drogą do zbawienia jest droga modlitwy i miłości. Siedemdziesiąt siedem wybranych modlitw serca, niech będzie pomocnych w pielęgnowaniu naszej relacji z Panem Bogiem i Świętymi, abyśmy coraz bardziej wzrastali w wierze i ją pogłębiali. Nasze życie jest takie, jak je kszałtujemy przez nasze myśli, uczucia, czyny i decyzje. Staje się ono lepsze i sensowniejsze, gdy staramy się ubogacić je duchowo. Jak szczęścia, miłości i modlitwy nie widać, tak odczuwalne są one przez całą istotę człowieka i jego osobowość. Są bezcennymi skarbami, które towarzyszą poza próg do wieczności, bo odchodzimy stąd po to, by żyć.