Dzieje NRD nigdy nie cieszyły się w Polsce większym zainteresowaniem. Dotąd nie powstała synteza jej historii, a ukazujące się nieliczne pozycje z tej tematyki znajdują odzew tylko w wąskim gronie badaczy. Takie marginalne traktowanie problemu stało się przedłużeniem wcześniejszych postaw i nastawienia sprzed 1989 roku. Relacje między NRD a PRL w sferze oficjalnej miały bowiem charakter fasadowy, nie wykraczały poza określone odgórnie rytuały.
Beata Tyszkiewicz, patrząc okiem matki i artystki, poetycko utrwaliła w obiektywie beztroskie chwile z dzieciństwa swoich córek, dzieci przyjaciół oraz wnuków. Fotografowała szczęśliwe momenty, by ocalić je od zapomnienia. Dokumentowała urok dorastania i przemian. Zdjęcia opatrzone są opisami, w których autorka przytacza wspomnienia i anegdoty. Czas biegnie, przyspiesza… Warto na chwilę się zatrzymać i zanurzyć w nostalgii.
Autobiografia Beaty Tyszkiewicz wraz z niezliczoną ilością fotografii ubarwiających wyznania autorki. "Zdążyłam urodzić się przed wojną 14 sierpnia na rok przed długą i przeraźliwa okupacją niemiecką, w Wilanowie, w lewym skrzydle pałacu, od strony ogrodowych tarasów, gdzie wielkiej dobroci i serca hrabiostwo Adam i Beata Braniccy, ostatni dziedzice Wilanowa, udostępnili apartament moim Rodzicom. Dlatego park od strony ogrodu, taras, gdzie siedzą dwa lwy, i pachnące, nagrzane słońcem bukszpany są kształtem i smakiem mojego dzieciństwa."