Ella Maillart Livres

Mandchourie 1935 : un inédit d’Ella Maillart.Recueil d’articles publiés dans Le Petit Parisien, complétés du manuscrit de l’auteur et d’un choix de photos.

In 1939 Swiss travel writer and journalist Ella K Maillart set off on an epic journey from Geneva to Kabul with fellow writer Annemarie Schwarzenbach in a brand new Ford. This book is about their journey and towards the end of the trip the women's increasingly troubled relationship takes center stage.

'Eine Folge persönlicher Eindrücke' nennt Ella Maillart ihr Buch über ihre Reise nach Russland in den dreissiger Jahren. Sie beschreibt die gefährliche Route durch den Kaukasus bis zum Schwarzen Meer, berichtet von ihren Begegnungen und Erlebnissen mit den vielen Menschen, die sie auf den Strassen Moskaus und in abgelegenen Tälern kennenlernt, und lässt uns teilhaben an der Begeisterung, mit der sie dieses faszinierende Land erlebte. Reiseschilderungen, die auch die heutigen Russlandreisenden noch immer beeindrucken.

Im Herbst 1934 reist die Genfer Autorin Ella Maillart im Auftrag der französischen Zeitung „Le Petit Parisien“ als Berichterstatterin nach China. In Peking trifft sie den Kollegen Peter Fleming von der „Times“. Gemeinsam fassen sie den tollkühnen Plan, von Peking durch die für Ausländer streng abgeriegelte Provinz Sinkiang - Chinesisch-Turkestan - nach Srinagar im indischen Kaschmir zu reisen. Dies ist ein in jeder Beziehung gewagtes Unterfangen: Gefahr droht nicht nur von der rauen Wüsten-, Sumpf- und Berglandschaft, sondern auch von aufständischen Rebellen, die in jedem Fremden einen Spion vermuten. Auf Pferden, Kamelen und zu Fuß legen die beiden ungleichen Reisegefährten fast 6000 abenteuerliche, beschwerliche Kilometer zurück - durch die Salzwüsten des Kuku Nor, die Sumpfplateaus des Tsaidam, die Sandwüste Takla Makan, die Gebirgsketten des Pamir und des Karakorum - und erreichen nach sieben Monaten erschöpft, aber glücklich ihr Ziel. Ella Maillarts spannender Reisebericht hält die Strapazen und Schönheiten dieser „verbotenen Reise“ fest und erzählt ausführlich über die Begegnungen mit vergangenen Kulturen, die in den dreißiger Jahren des 20. Jahrhunderts oft noch die gleichen Züge trugen wie zweitausend Jahre zuvor.

El camino cruel es uno de los grandes relatos de viaje del siglo XX de una escritora y aventurera extraordinaria: Ella Maillart. Cuenta un viaje memorable con destino a Kabul en 1939 y en compañia de la escritora y arqueologa Annemarie Schwarzenbach, uno de los personajes mas inquietantes del parnaso cultural europeo en un periodo de angustia y desastre. Las dos amigas se embarcan en un largo periplo en coche desde Suiza a Afganistan, atravesando Yugoeslavia, Bulgaria, Turquia, Estambul, Trebisonda, Armenia, Persia, Teheran, Azerbaiyan, Afganistan, Herat y Kabul como fin de su fabulosa aventura. Pero es un viaje mas psicologico que geografico, una oportunidad de salvar de si misma al angel caido

Ein ungewöhnliches Buch über eine ungewöhnliche Reise und eine ungewöhnliche Beziehung zwischen Mensch und Tier.

Ella Maillart (1903–1997) to słynna szwajcarska podróżniczka, autorka pisanych po francusku i angielsku reportaży, które ilustrowała własnymi zdjęciami. W młodości uprawiała wyczynowo sport: była kapitanem żeńskiej reprezentacji narodowej w hokeju na trawie, narciarką, a także wioślarką (w 1924 roku brała udział w letnich igrzyskach olimpijskich w Paryżu). Dobre przygotowanie kondycyjne okazało się nieodzowne podczas późniejszych podróży, najczęściej samotnych, odbywanych bez rozkładu jazdy, w niezwykle trudnych warunkach urągających podstawowym zasadom higieny, z ciężkim plecakiem i tradycyjnym aparatem fotograficznym na plecach. W latach 30. ubiegłego wieku Ella Maillart przewędrowała radziecki Turkiestan (Od Gór Niebiańskich do Czerwonych Piasków, 1934) i razem z korespondentem „Timesa”, Peterem Flemingiem, pokonała liczącą ponad 5,5 tysiąca kilometrów trasę z Pekinu do Śrinagaru. Plonem tej podróży była książka Oasis interdites – De Pékin au Cachemire (1937), a rozpoczęta w 1939 roku, wraz z Annemarie Schwarzenbach, wyprawa samochodem do Afganistanu została zrelacjonowana w La Voie cruelle (1947). Ti-Puss ou l’Inde avec ma chatte (1951) to opis pięciu lat spędzonych w Indiach, gdzie podróżniczka studiowała tradycyjną filozofię. Po powrocie do kraju w 1945 roku Ella Maillart mieszkała w Genewie i w alpejskiej wiosce Chandolin. Niezwykle czynna, wydawała albumy fotograficzne, do późnej starości jeździła na nartach i na rowerze, a w latach 1951 i 1986 roku odwiedziła Nepal. Za swoje artystyczne i popularyzatorskie dokonania została uhonorowana sześcioma liczącymi się nagrodami – szwajcarskimi, francuskimi i angielskimi. Wysłanniczka specjalna do Mandżurii ukazała się po raz pierwszy w 2009 roku. To odtworzony na podstawie artykułów publikowanych w „Le Petit Parisien” i manuskryptów autorki reportaż z podróży odbytej pod koniec 1934 roku do marionetkowego cesarstwa Mandżukuo, gdzie ścierały się interesy chińskie, japońskie i radzieckie. Pisany surowym stylem tekst, wolny od politycznej poprawności, stanowi dokument japońskiej kolonizacji, a także nienawiści, jaką wobec białego człowieka odczuwali azjatyccy „jutrzejsi panowie”.

Ella Maillart war, neben Annemarie Schwarzenbach und Nicolas Bouvier, die bedeutendste Reiseschriftstellerin der Schweiz. Die gebürtige Genferin lebt bereits seit einigen Jahren im Bergdorf Chandolin, als sich Nepal für Touristen öffnet. Sie macht sich auf, um herausfinden, ob die Lebensgewohnheiten, die Sitten und Gebräuche der Walliser sich im Volk der Sherpa im Himalaya wiederfinden lassen. Wo sie auch hinkommt, trifft sie auf Neugier und Sympathie; sie beschreibt die Sherpas als Menschen mit viel Humor und spiritueller Hingabe, die gelassen die Entbehrungen ihres Lebens am Berg ertragen. Maillart verfasste einen anschaulichen, kurzweiligen Erlebnisbericht, mit beeindruckenden Fotos.