Judith Koelemeijer Livres

Die Geschichte einer leidenschaftlichen Frau, die sich in den Wirren des 20. Jahrhunderts beeindruckend behauptet, wird hier erzählt. Alles beginnt 1942, als die 22-jährige Anna in den Zug nach Budapest steigt, um den verheirateten Géza zu treffen, während der Zweite Weltkrieg tobt. In Budapest trifft sie auf den schwedischen Diplomaten Raoul Wallenberg, der ungarische Juden rettet. Annas Unerschrockenheit, ihre Deutschkenntnisse und Schönheit machen sie zur perfekten Botin. Sie versorgt Juden mit gefälschten Papieren und Nahrung und arbeitet in einem unterirdischen Krankenhaus. Als die Russen die Stadt besetzen, erlebt sie traumatische Ereignisse, über die sie erst Jahrzehnte später sprechen kann. Auch in der Liebe geht Anna Risiken ein. In Prag, der Schweiz und Indien führt sie leidenschaftliche Beziehungen, bevor sie mit Ende 40 einen Mann trifft, mit dem sie ein selbstbestimmtes und erfülltes Leben aufbaut. Dies ist das spannende Porträt eines unkonventionellen Lebens, das die Herausforderungen und Errungenschaften einer Frau im Kontext der europäischen Geschichte beleuchtet.

Het is 1989. Een oude moeder heeft een hersenbloeding gehad en hult zich sindsdien in een mysterieus stilzwijgen. Haar twaalf volwassen kinderen besluiten om beurten voor haar te zorgen. ‘Het zal niet lang duren’, zeggen ze tegen elkaar. Maar tegen alle verwachtingen in blijft hun moeder leven. Acht jaar lang zit ze stil voor het raam. Steeds brozer en langzaam vergroeiend met haar stoel.Judith Koelemeijer raakte geïntrigeerd door het beeld van de zwijgende moeder – haar oma – en ging op zoek naar de geschiedenis van haar familie. Ze vroeg zich af wat de twaalf kinderen dachten over hun moeder, nu ze avond aan avond tegenover haar zaten. Wat wisten ze van haar? Wat wisten ze eigenlijk van elkaar? Hoe keken ze terug op hun gezamenlijke jeugd in de jaren vijftig en zestig? Hun verhalen zijn onthullend. Want hoe dicht ze vroeger ook op elkaar leefden, de broers en zussen blijken elkaar nauwelijks te kennen. Iedereen hield zijn zorgen voor zichzelf en zweeg. En alle twaalf bewaren, zonder het van elkaar te weten, volstrekt andere herinneringen aan hoe het destijds was. In Het zwijgen van Maria Zachea vertellen ze elk hun eigen verhaal: de keurige oudste dochters die zo laat trouwden, de ‘professoren’ die in de stad studeerden, de ‘werkers’ die het hoveniersbedrijf van hun vader overnamen, de ‘kleintjes’ die de vrijheid veroverden.