Dominika Oramus Livres

Exploring the decline of Western civilization in the late twentieth century, Dr. Dominika Oramus analyzes J.G. Ballard's diverse body of work as a reflection of societal decay. Through various literary styles, Ballard's writing presents a "post-apocalyptic" reality, revealing the spiritual and social challenges faced by contemporary society. Oramus employs textual analysis to highlight Ballard's unique stylistics and his engagement with critical theories, including psychoanalysis and cultural commentary, illustrating the interconnectedness of his themes and the human psyche's response to a changing world.

Exploring the intersection of nuclear holocaust and climate change fiction, this work reveals how disaster narratives serve as a lens to examine contemporary psychological responses. It highlights the concept of pre-traumatic stress, linking diverse texts through their shared exploration of anxiety in the face of impending catastrophe. By analyzing these genres, the book uncovers deeper insights into societal fears and emotional landscapes shaped by environmental and existential threats.

The book demonstrates the thematic unity underlying Angela Carter's fiction and non-fiction. The author analyzes their interdependence and demonstrates how Carter's texts persistently examine existing theories of pleasure from many different angles. In this way, Carter’s works enter into dialogue with numerous pleasure connoisseurs, theorists as well as writers. The author determines the notion of ‘pleasure’ is both the key to accounting for the heterogeneity of Carter’s output, as well as the common denominator of all her diverse fascinations. This is an issue that remains unaccounted for in criticism to date.

The book offers a comparative analysis of diverse Darwinism-inspired discourses such as post-modern novels, science fiction, popular science and nature films. Analysing the uses of the evolutionary discourse in recent literature and films, the study demonstrates how natural science influences the contemporary humanities and how literary conventions are used to make scientific and popular-science texts intelligible and attractive. Charles Darwin’s Looking Glass shows how and why today’s culture gazes upon the myth of Darwin, his theory, and his life in order to find its own reflection.

Teoria ewolucji i jej popularne przeróbki pełnią w cywilizacji zachodniej i globalnej rolę teorii wszystkiego: bardzo różni autorzy przedstawiają darwinizm jako podstawowy mit tłumaczący funkcjonowanie Wszechświata, Ziemi, życia, ludzkości i człowieka. Darwinowski klucz stosowany bywa do wyjaśniania całego wachlarza zjawisk: od selekcji naturalnej teorii naukowych, przez tłumaczenie procesów kosmologicznych po naukę o moralności. Używa się go również w socjobiologii, językoznawstwie, wiedzy o matematyce, badaniach rozprzestrzeniania się mód i wynalazków, antropologii i antropogenezie. Książka omawia darwinowskie wątki w literaturze popularnonaukowej, a także unaocznia, jak tezy popularyzatorów nauki przeniknęły do literatury pięknej i kultury popularnej.

Dr hab. Dominika Oramus, tłumaczka, profesor nadzwyczajny Instytutu Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego w swojej najnowszej książce postanowiła, idąc śladem C.P. Snowa, angielskiego fizyka i powieściopisarza, wyjaśnić brak porozumienia między sferami nauk ścisłych a humanistyką. Jak sama twierdzi: Termin stany splątane w tej książce należy rozumieć jako metaforę określającą współzależność między fizyką a literaturą. Książka ma na celu prześledzenie fascynacji i strachu, jakie rozwój fizyki w ostatnim stuleciu wzbudzał u humanistów, oraz jak fizycy odwoływali się do literatury i filozofii, by pojąć implikacje własnych odkryć. W tym sensie zajmuje się właśnie splątaniem kilku dyskursów. Moim celem jest pokazanie, że nauki ścisłe (których sztandarowym przedstawicielem jest fizyka) i humanistyka (reprezentowana przez literaturoznawstwo) rozwijają się tylko pozornie niezależnie, a naprawdę pozostają w pewnej od siebie zależności. Wspomniany wyżej Snow upatrywał przyczyn kryzysu intelektualnego w kulturze Zachodu w Liczne głosy wskazują dziś na pogłębienie się przepaści między dwoma sposobami opisu rzeczywistości, stworzonymi w odpowiedzi na te zjawiska: analizą zjawisk świata zewnętrznego metodą naukową a systemową analizą wytworów kultury ludzkiej. Mówi się też o braku porozumienia między ich przedstawicielami. Warto więc zadać pytanie odwrotne jak bardzo te sfery cywilizacji zależą od siebie nawzajem?