Paraskiewicz Kinga Livres

Książka dr hab. Kingi Paraskiewicz stanowi znaczący wkład w polskie badania orientalistyczne ogólnie, a afganologiczne w szczególności. Autorka ukazała bowiem na jej kartach opis kontaktów między dwoma tak różnymi od siebie, a tak podobnie historycznie doświadczonymi państwami oczyma uczestników tych wydarzeń. Wśród źródeł znajdujemy bowiem nie tylko wydane w epoce artykuły prasowe, czy audycje radiowe oraz filmy, ale także wspomnienia samego króla oraz polskiego dyplomaty hr. Potockiego. Nie mamy jednak do czynienia z prostą kompilacją publicystyki, ale również ze skrupulatną analizą źródeł prawnych (umowy międzynarodowe, dokumenty z archiwów polskiej dyplomacji) oraz wydanych w różnych historycznych okresach opracowań z wielu dziedzin nauk. Na szczególną uwagę zasługuje łączenie metod badawczych, charakterystycznych dla różnych dziedzin nauk humanistycznych i społecznych, takich jak nauki filologiczne, polityczne czy historyczne. Dzięki temu uzyskała Autorka bardzo ciekawy efekt końcowy: przedstawiła wizytę króla Afganistanu jednocześnie oczyma jej uczestników i świadków oraz z pozycji zdystansowanego od analizowanego przedmiotu badacza. dr hab. Aleksander Głogowski Katedra Teorii i Strategii Stosunków Międzynarodowych UJ

Niniejsza praca jest poświęcona dialektom bucharskim, opisanym przez osiemnastowiecznych podróżników, z czasów schyłku Chanatu Bucharskiego (XVIIIXIX wiek). Państwo to, które istniało przez ponad cztery stulecia, założone przez Uzbeków z centralnym ośrodkiem w Mawarannahrze, w różnych okresach rozciągało się też na inne rejony Azji Środkowej. W pierwszej połowie XVIII wieku graniczyło od północy z chanatem kokandzkim, od wschodu z chanatem badachszańskim, od południa z Balchem (Królestwo Afganistanu), a od zachodu z chanatem Chiwy. Celem pracy jest scharakteryzowanie słownictwa obu dialektów bucharskich (irańskiego i uzbeckiego), utrwalonych w opracowaniach leksykografi cznych od XVIII do początku XX wieku. Przeprowadzona analiza jasno wskazuje na silne ziranizowanie dialektu uzbeckiego, przez co badacze (na przykład Klaproth) mieli wątpliwości, czy faktycznie należy on do rodziny języków tureckich. Również dzisiaj w Bucharze i Samarkandzie występuje zjawisko dwu-, a nawet wielojęzyczności, które nie było uwzględniane przez wszystkich badaczy. Stąd brały się wątpliwości co do tego, jakim językiem posługują się Bucharczycy. Książka zawiera analizę charakterystycznej dla obu dialektów bucharskich leksyki, a także przykłady tych słów w słowniku definicyjnym z ich etymologią i znaczeniami.