Rej Krzysztof Jan Livres

Po wielu perypetiach życiowych Kordian zamieszał w odnawianym bieszczadzkim dworze. Samotne - do niedawna - dnie poświęca na poznawanie historii tego miejsca, które mimo zawirowań dziejów nie zatraciło wszystkich swoich tajemnic. Pejzaż emocjonalny z Bieszczadem w tle łączy wątki trzech światów: współczesnego, mistycznego i historycznego. Krzysztof Jan Drozdowski – historyk, dziennikarz i tłumacz, absolwent Uniwersytetu Łódzkiego. Miłośnik Bieszczadów. Autor między innymi wielu wywiadów z polską arystokracją oraz wyższymi oficerami i generałami WP, przechowywanych obecnie w Archiwum Historii Mówionej. Wśród publikacji książkowych można wymienić miedzy innymi powieść historyczną Meandry wojny Bieszczadem naznaczone, która traktuje o relacjach polsko-rosyjskich w czasie I wojny światowej i później. W książce zatytułowanej Sosabowcy odsłania mało znane karty historii pierwszej polskiej wielkiej jednostki spadochronowej. W przygotowanej wraz z żoną książce Zmierzch świata arystokracji ukazuje rozpad tamtego, unikalnego świata widziany oczyma ludzi o nazwiskach znanych nam z podręczników historii. Współpracuje z Kwartalnikiem Literackim „Wyspa”.

Po wybuchu II wojny światowej niektórzy kapelani ewangeliccy dostali się do obozów internowania, a następnie oflagów. Kilku zginęło, reszta musiała się ukrywać. Naczelny kapelan po zwolnieniu z internowania pozostał w Warszawie, pozbawiony przez Niemców mieszkania i możliwości wykonywania stałej pracy duszpasterskiej. Wojskowa ewangelicka służba duszpasterska odrodziła się w 1941 roku w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Kapelanem ewangelickim został mianowany ks. Wilhelm Edward Wallner, pełniący w latach 1943–1945 obowiązki naczelnego kapelana. W powstaniu warszawskim zginął ewangelicki kapelan Armii Krajowej, ks. Zygmunt Kuźwa. Z dniem 1 maja 1945 roku nastąpiła zmiana na stanowisku naczelnego kapelana Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Został nim ks. dr Andrzej Wantuła, który piastował tę funkcję do końca listopada 1947 roku, przekazując ją swemu następcy, z powodu osobistej decyzji powrotu do Polski. Obowiązki jego przejął ks. Władysław Fierla. Z wyjątkiem ks. dr. A. Wantuły, który powrócił do kraju, wszyscy kapelani ewangeliccy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie po zakończeniu wojny wstąpili do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (PKPR), kończąc służbę kapelanów w 1949 roku i osiedlając się w krajach zachodnich. Towarzyszyli oni jako duszpasterze emigrującym współwyznawcom – byłym żołnierzom i cywilnym uchodźcom polskim, tworząc wspólnie zręby poszczególnych parafii i Kościoła na obczyźnie. Oprócz działalności ewangelickiego duszpasterstwa wojskowego i losów kapelanów wojskowych PSZ na Zachodzie, niniejsza publikacja ukazuje także złożone problemy mniejszości wyznaniowej walczącej o wolność Ojczyzny, jak również stającej w obliczu demobilizacji i emigracji. Notatka o Autorze: Ks. dr Krzysztof Jan Rej jest duchownym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej i nauczycielem mianowanym religii ewangelickiej. Pracował w parafiach ewangelickich w Kaliszu, Sopocie, Mikołajkach i Piszu, ostatnio jako proboszcz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Ostrowie Wielkopolskim. Absolwent Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (1976 r.). W roku akademickim 1993/1994 ukończył dwusemestralne studia podyplomowe w zakresie przygotowania katechetyczno-pedagogicznego, a 6 czerwca 2002 roku, na podstawie rozprawy pt.: „Ewangelickie duszpasterstwo w Wojsku Polskim w latach 1919–2000” uzyskał w macierzystej uczelni stopień naukowy doktora nauk teologicznych teologii historycznej. Ks. dr Krzysztof Jan Rej jest autorem wielu artykułów na temat ewangelickiego duszpasterstwa wojskowego oraz książek: Ewangelicka służba duszpasterska w Wojsku Polskim 1919–1950 wydanej w 2000 roku przez Ewangelickie Duszpasterstwo Wojskowe w Warszawie oraz Ewangelickie duszpasterstwo wojskowe II Rzeczypospolitej 1919–1939 opublikowanej w 2021 roku przez Wydawnictwo Borgis.