Yael Neeman Ordre des livres

Opowieść koncentruje się na Pazit, kobiecie, która pragnęła zniknąć, wymazując swoją teraźniejszość i przeszłość. Jako córka polskich Żydów, urodzona w obozie dla dipisów tuż po II wojnie światowej, Pazit osiedliła się w Izraelu, gdzie stała się uznaną tłumaczką i redaktorką. Narracja to mozaika głosów, które tworzą wyrazisty portret bohaterki oraz obraz polskich Żydów w Izraelu po wojnie. W tle historii kryje się bolesna przeszłość, tragedia narodu, która wpłynęła na życie wielu ludzi, zmieniając je na zawsze. Neeman wprowadza także innych pisarzy, takich jak Thomas Bernhard, Primo Levi czy Flannery O'Connor, których teksty pomagają w refleksji nad losem Pazit. Fragmenty ich dzieł budują biografię osoby, która pragnęła być zapomniana, mimo że ci, którzy ją znali, nie mogą jej wymazać ze swojej pamięci. Autorka, Yael Neeman, izraelska pisarka i literaturoznawczyni, zdobyła uznanie dzięki autobiograficznej opowieści o dorastaniu w kibucu. Jej książki wielokrotnie zdobywały status bestsellerów w Izraelu i były tłumaczone na wiele języków. Neeman była dwukrotnie nominowana do Nagrody Sapira, a za swoją ostatnią książkę otrzymała prestiżową nagrodę izraelskich wydawców.

«Le kibboutz n'est pas un village au paysage pastoral, avec ses habitants pittoresques, ses poules et ses arbres de Judée. C'est une oeuvre politique, et rares sont les gens de par le monde qui ont vécu, par choix et de leur libre volonté, une telle expérience, la plus ambitieuse qui fut jamais tentée. Qui pourrait dire non à une tentative de fonder un monde meilleur, un monde d'égalité et de justice ? Nous n'avons pas dit non. Nous avons déserté.» Avec humour, compassion, mais aussi avec une lucidité totale, Yaël Neeman raconte l'histoire du kibboutz Yehi'am fondé par ses parents, originaires de Hongrie, et nous initie à cette vie si particulière. Elle nous fait partager la perception d'une enfant, puis d'une adolescente qui ne sait pas dire «je», qui se fond mentalement dans un «nous» permanent au service d'une utopie insatiable, hors d'atteinte. Un jour, la séparation se produit. Elle est à l'armée, cette autre idéologie collective. La brillante soldate craque et est réformée. La bulle communautaire éclate, le monde s'ouvre à elle en même temps que viennent les mots justes pour dire la double désertion. Une analyse d'une fécondité extrême sur l'individu, la société, le poids des idéologies et des bonnes intentions, dans ce qui fut l'expérience la plus audacieuse du XXe siècle : le kibboutz.