Wójcik Marcin Livres

„Nie ma nic dobrego w wojnie. Z wyjątkiem jej końca” – stwierdził niegdyś Abraham Lincoln, prezydent Stanów Zjednoczonych. Trudno nie przyznać mu racji, choćby z prostej przyczyny: „Nikt z naszych bliskich już nie zginie, nikt nie zostanie ranny; ostatni dzień obecności polskich żołnierzy w tym kraju będzie dla mnie okazją do świętowania” – napisała na jednym z blogów matka jednego z wojskowych. Nasi żołnierze opuścili Afganistan, a największa operacja Wojska Polskiego od czasu II wojny światowej przeszła do historii. Historii, której z bliska przyglądali się Marcin Ogdowski i Marcin Wójcik, krakowscy reporterzy, którzy w latach 2004-2013 wielokrotnie odwiedzali stacjonujących u podnóża Hindukuszu Polaków. Efektem ich pracy jest ponad 20 tysięcy fotografii, ilustrujących nudę wyczekiwania, euforię akcji, strach przed śmiercią i żałobę po utracie kolegów - stany i sytuacje, które były codziennością „Polskiego Afganistanu”. Spośród tej masy zdjęć autorzy wybrali 111 fotografii. „Są na nich Afgańczycy, widać surowe piękno tego kraju, zarówno jego materialnej kultury, jak i krajobrazu, ale to wszystko tło. Nasi bohaterowie to żołnierze, przedstawieni tak, by odbiorca uzyskał w miarę pełny obraz polskiego zaangażowania w afgański konflikt” - deklarują. „Zapraszamy do polskiego Afganistanu!” – dodają.

Piłsudski /powieść historyczna/ to, oparta całkowicie na faktach, pasjonująca opowieść o człowieku, idei i czynie, ukazana na tle rozgrywających się wielkich wydarzeń historycznych. Wszystkie zdarzenia i postacie są prawdziwe, prawdziwa jest także duża część dialogów. Forma powieści pozwala ująć akcję w sposób ciekawy i przystępny, przy okazji ucząc i zapoznając czytelnika z wieloma wątkami burzliwej i fascynującej historii Polski.

W rodzinie ojca mego to zbiór reportaży o zwartych szeregach środowisk kościelnych, które same nazywają siebie Rodziną Radia Maryja. Autor, były dziennikarz `Gościa Niedzielnego`, próbuje zmierzyć się z fenomenem toruńskiego imperium medialnego skupiającego kilkanaście milionów zaangażowanych katolików. Wójcik oddaje głos wiernym, kapłanom i kościelnym prominentom, cytuje audycje radiowe i listy pasterskie, jeździ na msze odprawiane przez księdza Piotra Natanka i pikietuje pod Krajową Radą Radiofonii i Telewizji, a nawet zapisuje się na studia na uczelni ojca Rydzyka. Dzięki temu, że nie boi się pytać ani słuchać, jego książka, pisana od wewnątrz, napędzana ciekawością i chęcią przeniknięcia do źródeł wspólnotowości, staje się bezprecedensowym portretem jednego z obliczy polskiego Kościoła. Reportaże Wójcika fascynują, ale nie dają łatwych odpowiedzi na pytania, czy możliwa jest wspólna płaszczyzna dialogu i jaka jest przyszłość naszego katolicyzmu. `W rodzinie tego ojca bywa zabawnie, ale częściej strasznie. Chrześcijańskiej pokorze towarzyszy pycha, a miłości bliźniego zapiekła nienawiść. Polski katolicyzm pokazuje tu swoją `wykrzywioną twarz`. To opowieść o słuchaczach Radia Maryja, ze środka - bolesna dla autora, który martwi się o przyszłość Kościoła, wstydliwa dla hierarchów, dla polityków kompromitująca. Brawurowa. Czyta się ją z poczuciem zażenowania. Jakim jesteśmy społeczeństwem, skoro pozwoliliśmy Tadeuszowi Rydzykowi przejąć rząd dusz nad odtrąconymi? Czemu dopuściliśmy, by sympatyczne panie w moherowych beretach pakowały w koperty kał i wysyłały je urzędnikom państwa?` Lidia Ostałowska `Marcin Wójcik poszedł do nieba. Zagląda w mdłe od kadzideł korytarze obklejone obliczem Ojca Dyrektora. Siada z jego przyjaciółmi ciasnym różańcem w pozłacanych plastikowych fotelach ogrodowych. Ojciec Dyrektor długimi, sprawnymi jak u kieszonkowca palcami masuje wszystkim portfele na wysokości serc. Jest żonobójca z Bogiem na ustach, żądne krwi moherowe starowiny, młodzież o katatonicznych spojrzeniach i przestrojonych radiem umysłach. Nowa kategoria: `catholic thriller`. Nie sposób się oderwać, bo Wójcik zna się na czarciej, reporterskiej robocie.` Marcin Kącki