Pojęcie cnoty jest rozpięte między dwoma opozycjami, w ramach których nieodmiennie zamyka się filozoficzny opis człowieka - opozycji tego, co rozumowe, i tego, co wspólnotowe, ponadjednostkowe i uniwersalne. Z perspektywy emocjonalnej natury człowieka reprezentuje ono element trwałych zasad, element racjonalności; z perspektywy rozumu wyraża natomiast to, co w sferze emocji wartościowe i do właściwego działania niezbędne. fragment Wstępu
Zgromadzone w niniejszej książce eseje nie dotyczą głównych zagadnień etyki aretycznej, nie koncentruję się w nich na tematyce podmiotowości czy analizie samej kategorii cnoty. Bardziej interesuje mnie tu znaczenie etyki cnót jako pewnego szczególnego projektu teoretycznego, zwłaszcza w powiązaniu z zagadnieniami typowymi dla nauk społecznych: formami dyskursu społecznego, społecznymi konstrukcjami czasu czy dominującymi historycznie systemami aksjo- normatywnymi. Wątkiem przewodnim stał się zatem czas i to w podwójnym znaczeniu- jako problem teoretyczny wymagający uwzględnienia w teoriach etycznych i zarazem jako wyznacznik zmian, jakim teorie te podlegają. Choć proponowane ujęcie jest utrzymane w duchu współczesnego konstruktywizmu społecznego, zasadniczym punktem odniesienia prowadzonych rozważań pozostaje niezmiennie najbliższa mi tradycja Arystotelesowska. Ze Wstępu