Jaki obraz Krasińskiego wyłania się z kart książki, podkreślającej tytułem formułę „inności” twórcy? Mam nadzieję, że ów „inny” Krasiński to pisarz, z jednej strony, głęboko zanurzony w romantyzmie, ale w takim, jaki poznajemy – wspólnym wysiłkiem badaczek i badaczy – w czasach nam współczesnych. Z drugiej strony, to twórca nieoczekiwanych i nieoczywistych zaskoczeń: wyrastających chociażby z nowej edycji tekstów, obejmującej całość twórczości (poza epistolografią, którą domknęło zbiorowe wydanie zachowanych listów w latach dziewięćdziesiątych XX wieku), albo z ujawnienia odmiennych od dotąd podejmowanych problemów interpretacyjnych, wspartych nowszymi inspiracjami metodologicznymi. Zarazem mój „inny” Krasiński to twórca zanurzony w wielką pracę tekstową oraz interpretacyjną, którą wykonali poprzedniczki i poprzednicy zajmujący się autorem Irydiona. Zależało mi, by ów współczesny Krasiński, odsyłając do tradycji historii literatury, był pisarzem współczesnym, to znaczy odkrywanym zgodnie z aktualną wiedzą o romantyzmie i dzisiejszymi zainteresowaniami oraz inspiracjami dziełem wieszcza. Arkadiusz Bagłajewski
Bagłajewski Arkadiusz Livres


Książka 'Obecność romantyzmu' doskonale wpisuje się we współczesny dyskurs literaturoznawczy, skupiony na analizie jednej bodaj z najważniejszych dla kultury polskiej kwestii - obecności i aktualności paradygmatu romantycznego. [...] Arkadiusz Bagłajewski formułuje własne, klarowne stanowisko, nie tyle jednak skupiając się na samym fenomenie romantycznego paradygmatu i jego składowych, co na jego bieżących, najciekawszych i najbardziej reprezentatywnych użyciach i aktualizacjach; w poezji, prozie i dramacie ostatnich lat. Dzięki zastosowanej w książce niezwykle fortunnie metodzie intertekstualnej - starannego oglądu tekstów kultury w ich rozlicznych związkach i uwikłaniach, poprzez śledzenie filiacji, aluzji, nawiązań i wpływów - rozsnuwa przed czytelnikiem przekonujący, obdarzony jednocześnie wyraźną autorską sygnaturą, obraz literatury podejmującej, by nazwać to najogólniej, 'Romantyczne tematy'. [...] W ten sposób tworzy spójny obraz literatury polskiej po przełomie 1989 roku (analizując też dzieła węgierskie, litewskie, anglojęzyczne polskiego autorstwa) jako stale związanej z postawą romantyczną, z dylematami rodem z romantyzmu, wreszcie - z romantycznym instrumentarium estetycznym.