Freda List, węgierska arystokratka, wie, jak zadbać o swoje interesy.
Wyszkolona podczas dziecięcych ,zabaw, przez ojca ?- wysoko postawionego
agenta wywiadu - potrafi poradzić sobie w każdej, nawet najbardziej ryzykownej
sytuacji, w czym pomaga jej niezwykły spryt i inteligencja. Freda wraz z
Dzidzią, swoją przyjaciółką, fotografuje tajną bazę okrętów podwodnych w
ówczesnym Świnoujściu, by potem sprzedawać kopie wszystkim, którzy są skłonni
za nie zapłacić. Już wkrótce alianci, walczący z III Rzeszą, zaproponują obu
dziewczynom bardziej sformalizowaną, ale też niebezpieczną współpracę...
Trwa II wojna światowa. Freda List i jej przyjaciółka Dzidzia do niedawna
wykonywały na rzecz aliantów agenturalne zadania o charakterze amatorskim i
spontanicznym. Poprzednie brawurowe akcje młodych agentek sprawiły jednak, że
brytyjski wywiad zainteresował się dzielnymi dziewczętami i postanowił wdrożyć
je do w pełni profesjonalnej pracy. Już wkrótce Freda stanie się znana w
brytyjskiej tajnej agencji rządowej SOE (Special Operations Executive) i
zacznie piąć się po szczeblach kariery. Czekają na nią specjalne misje - jak
choćby próba odzyskania zrabowanych przez nazistów dzieł sztuki. Spryt,
inteligencja i odwaga, które do tej pory pozwalały jej uniknąć wpadki, zostaną
wystawione na prawdziwą próbę w starciu z bezwzględnym okupantem...
Rzeczywistość wojny jest jeszcze bardziej skomplikowana, niż mogłoby się
wydawać. Prosty podział na dobrych i złych zaciera się w zderzeniu z
konkretnymi historiami. Nawet działacz NKWD może się okazać bardziej prawy od
kogoś bliskiego, na kim polegaliśmy bez zastrzeżeń. Ideą autora jest
uzupełnienie często czarno-białych relacji wojennych o taką prawdziwą,
bardziej złożoną. Opowiedziana, oparta na faktach historia traktuje o czasie
powstania w getcie, powstania warszawskiego, ostatnich dniach wojny i ucieczki
z komunistycznej Polski Katarzyny i jej bliskich. Obok relacji z akcji
wojennych czy narad politycznych przeważają te ukazujące, co dzieje się w
domach, prezentując świat wojny od strony cywilów niezaangażowanych w
działania. Wzruszył ramionami i spojrzał na wiszący na ścianie zegar. Ale do
rzeczy. Ja mam za zadanie w bardzo subtelny sposób zainstalować ludzi w
przystosowanych do tego wagonach. Na zewnątrz wyglądają jak świńskie wagony
towarowe. Identyczne jak te, którymi Niemcy wywieźli pół Europy do Oświęcimia,
Treblinki czy Bergen-Belsen. [] Wewnątrz wyglądają jak normalne towarówki.
Jednak, podnosząc mechanicznie ekstraścianki na krótszych stronach,
otrzymujemy pustą przestrzeń, gdzie może się schować do dziesięciu, a nawet
dwunastu osób w każdym wagonie. [] Ktoś, kto zagląda do wnętrza, widzi tylko
gołe ściany z desek. [] Zainstalowaliśmy również proste i sprytne urządzenie
jako toalety, ale można z nich korzystać tylko w czasie jazdy. Marek
Wyszomirski-Werbart Urodzony w 1943 roku w Warszawie. Od wczesnych lat jest
związany z życiem artystycznym najpierw Krakowa, potem Warszawy. W 1960 roku
zaczął pracować w Warszawa-TV przy produkcji filmów. W 1965 roku rozpoczął
studia w Instytucie Archeologii na UW. Niemniej jednak wypadki marcowe 1968, w
których wziął czynny udział, a także liczne aresztowania i relegacje z
uniwersytetu spowodowały przerwanie nauki na jakiś czas. Ostatecznie w 1971
roku Marek Wyszomirski-Werbart skończył studia i opuścił Polskę, osiedlając
się w mieście Lund w Szwecji. W latach 80. i 90. występował jako solista w
kabarecie prowadzonym przez Wowę Greczanika. Obecnie jest członkiem grupy
muzycznej Janusza Tencera. Filmowiec, alpinista, a także archeolog z
wykopaliskami w wielu krajach świata. W wolnym czasie zajmuje się grafiką,
malarstwem i jubilerstwem (srebro + bursztyn). Zadebiutował powieścią
historiograficzną z życia S. I. Witkiewicza (Witkacego) wydaną nakładem
Wydawnictwa Novae Res w 2013 roku.
