Agnieszka Kiejziewicz Ordre des livres

W niniejszej publikacji słowo i obraz stanowią dwie integralne części opisu procesu tworzenia dzieła, dążąc do jak najdokładniejszego przekazania odbiorcy emocji towarzyszących spotkaniu ze sztuką prof. Sęczawy. Poza zdjęciami autorstwa Piotra Wajdy, album ten powstał dzięki zapisom kilkunastu rozmów przeprowadzonych z Profesorem, podczas których artysta i wykładowca dzielił się z nami swoimi impresjami, inspiracjami oraz spojrzeniem na sztukę. Ponadto cytowane fragmenty pochodzą ze zbioru unikalnych, niepublikowanych dotąd katalogów wystawienniczych, autoreferatów artysty i recenzji jego dorobku, które same w sobie stanowią bogate źródło wiedzy z zakresu analizy dzieła sztuki rzeźbiarskiej. Tytuł niniejszej publikacji został zainspirowany fragmentem recenzji prof. Teresy Klaman. To poetyckie stwierdzenie odwołuje się do statusu dzieł prof. Sęczawy, które, mimo że są fotografowane w aktualnej formie czy pokazywane na wystawach, mogą podlegać kolejnym przemianom oraz przekształceniom. Jak podkreśla artysta, proces twórczy nie kończy się, dopóki rzeźba żyje razem z nim i ma do niej dostęp. Życie w otoczeniu swojej sztuki powoduje chęć nanoszenia poprawek, potrzebę rewaluacji swojego spojrzenia oraz rozpoczynanie procesu na nowo, pod wpływem gromadzonych doświadczeń. Dążenie prof. Sęczawy do eksperymentowania z pozornie zamkniętym projektem powoduje, w wielu przypadkach, niemożność precyzyjnego określenia daty powstania dzieła które bywa zawieszone w pozornym niedokończeniu przez lata.

Exploring the evolution of Japanese avant-garde visual culture, this book delves into the intricate connections between historical movements and contemporary experimental films. It highlights key figures such as Shuji Terayama and Takashi It, alongside feminist filmmakers and modern independent directors like Takashi Makino. The author meticulously analyzes themes, objectives, and aesthetics from the origins of avant-garde cinema to the expanded cinema of the post-2000 era, offering a comprehensive view of this dynamic artistic landscape.

Cyberpunk jako podgatunek fantastyki naukowej wykształcił się na Zachodzie w latach 80. XX wieku. Choć miał on znaczny wpływ na pojawienie się analogicznego nurtu w Japonii, ze względu na liczne bariery kulturowe i językowe nie jest jego jedynym źródłem. Japoński cyberpunk, czerpiąc tyleż samo z zachodnich dzieł literackich i filmowych, co z rodzimego folkloru, powieści i komiksów czy chociażby z teatru awangardowego i estetyki ero guro nansensu, wytworzył w efekcie nową jakość, całkowicie odmienną od swojego zachodniego odpowiednika. Różnice są tu zauważalne zarówno w treści, powracających motywach, jak i w formie, jako że znaczna część wybitnych dzieł japońskiego cyberpunku to animacje, które z kolei zainspirowały zachodnich twórców postcyberpunku.Niniejsza publikacja przedstawia historię japońskiego cyberpunka, wskazując możliwe źródła inspiracji jego twórców, sylwetki najważniejszych reżyserów wraz z ich flagowymi dziełami oraz kierunki rozwoju gatunku na Zachodzie i w Japonii.