Jenny Nordberg explore en profondeur les questions de genre et de culture, particulièrement en Afghanistan. Son travail novateur examine systématiquement la pratique du « bacha posh », où les filles grandissent déguisées en garçons. Par son écriture, elle met au jour des normes sociétales complexes et leur impact sur les individus. L'approche de Nordberg invite les lecteurs à réfléchir sur l'identité de genre et les coutumes culturelles.
An investigative journalist reveals a concealed tradition in Afghanistan that challenges conventional perceptions of girlhood. Through in-depth exploration, the narrative sheds light on the complexities and struggles faced by girls in this cultural context, ultimately reshaping the reader's understanding of their experiences and societal roles.
An award-winning foreign correspondent who contributed to a Pulitzer Prize-winning New York Times series reveals the secret Afghan custom of disguising girls as boys to improve their prospects, discussing its political and social significance as well as the experiences of its practitioners.
Una periodista sueca de investigación descubre una increible costumbre oculta que transformará su comprensión de lo que significa crecer como niña. En Afganistán, una cultura gobernada casi por completo por los hombres, el nacimiento de un hijo es motivo de celebración y la llegada de una hija a menudo se lamenta como desgracia. Una bacha posh [«vestida como un niño»] es un tercer tipo de niño: una niña criada temporalmente como niño y presentada como tal al mundo exterior. Jenny Nordberg, la reportera que acercó al mundo la historia de este fenómeno para el New York Times, construye un relato fascinante y conmovedor de quienes viven secretamente en una sociedad profundamente segregada, donde las mujeres casi no tienen derechos y libertad. Para algunas niñas, disfrazarse de niños es la única manera de salir adelante. Explorando las raíces históricas y religiosas de esta tradición, Nordberg relata la historia de mujeres como Azita Rafaat, una parlamentaria que vivió una vez como bacha posh; la madre de Mehran, una niña de siete años, a la que está criando como bacha posh; o Zahra, una estudiante adolescente que vive como un niño, pero que está empezando a mostrar signos de feminidad al entrar en la pubertad.
Ninos stammt aus der Türkei und lebt seit vielen Jahren in Stockholm. Er ist ein Macho, wie er im Buche steht, bis er nach einem Autounfall Depressionen bekommt. Wie seine Wohnung nach und nach unter einer Müll- und Staubschicht verschwindet, so verschwindet sein einst trainierter Körper unter vielen kleinen Speckröllchen. Er beschließt, sich in der Bar eines Freundes nützlich zu machen. Dort erzählt ihm ein Gast von einer Wohltätigkeitsorganisation, die eine Sekte sein und Spendengelder veruntreuen soll. Am nächsten Tag wird die Leiche des Mannes aus einem Kanal gefischt. Und Ninos ist mitten drin in einer turbulenten Geschichte um Korruption und Mord.
„Początkowo kandydatką ojca na bacza pusz była Mehrangis, ale ponieważ jest
starsza i prędzej musiałaby stać się kobietą, postanowiono inaczej. Mehran
mogła być synem dłużej” – tak zaczyna się opowieść o „chłopczycy z Kabulu”,
córce afgańskiej parlamentarzystki. Zaskakująca przemiana córki w syna nie
jest odosobnionym zjawiskiem. Dziewczynki czasowo udające chłopców to
ukrywane, ale społecznie akceptowane zjawisko w kraju, gdzie brak męskich
potomków stanowi hańbę dla rodziców i jest wyraźnym sygnałem
niewystarczającego zaangażowania kobiety. Rodziny obdarzone wyłącznie córkami
pod silną presją społeczną decydują się na uznanie jednej z nich za syna z
nadzieją na magiczną moc przebrania. Dziewczynka odgrywająca rolę syna,
ubierana i wychowywana jak chłopiec, może w pełni cieszyć się dzieciństwem i
wolnością. Tym większym dramatem staje się chwila osiągnięcia dojrzałości
płciowej, która dla bacza pusz oznacza powrót do roli kobiety, zamążpójście i
oddanie wszystkich przysługujących chłopcom przywilejów. Jenny Nordberg
przedstawia współczesne oblicze starej afgańskiej tradycji, a jednak jej
opowieść o tym, jak przybranie męskiej tożsamości daje kobiecie wolność, jest
uniwersalnym tematem, zrozumiałym na całym świecie. Książka roku 2014 według
“Publishers Weekly” oraz portali Business Insider i Truthdig Finalista nagrody
czytelników portalu Goodreads w kategorii literatura faktu Ten poruszający i
prowokujący zbiór intymnych portretów to efekt pięciu lat intensywnej pracy,
która pozwoliła Nordberg dokładnie uchwycić niuanse i złożoność opisywanego
problemu. Za każdym razem gdy zdaje się nam, że rozumiemy fenomen afgańskich
chłopczyc, autorka zręcznie odwraca karty, zmuszając nas do refleksji nad
własnymi uprzedzeniami i normami społecznymi oraz do zadania sobie pytań, na
które być może nie ma odpowiedzi. „Elle” Wciągające reportaże Jenny Nordberg
składają się na zdumiewająco czytelny portret pomysłowego, choć niedoskonałego
rozwiązania problemu pozycji kobiet w społeczeństwie, w którym mają one bardzo
mało praw i przytłaczająco wiele ograniczeń. „The Boston Globe” Nordberg
świetnie ukazuje zarówno siłę, jak i słabość swoich bohaterek. Ofiarę
ponoszoną przez te, które decydują się na przybranie męskiej tożsamości, jak i
kobiecą zdolność przystosowywania się do ograniczeń nakładanych na nie przez
społeczeństwo. ForeignPolicy.com Delikatność, ale i przenikliwość autorki
sprawiają, że jej książka jest jednym z najbardziej przekonujących literackich
portretów kultury Afganistanu. „Publishers Weekly” Jenny Nordberg mówi, że
prawa kobiet stanowią podstawę „cywilizacji pokoju”, a poruszające historie
jej bohaterek sprawiają, że wniosek pisarki staje się najmocniejszym przekazem
tej zniewalającej książki. Wnikliwe i bardzo aktualne studium współczesnego
Afganistanu. „Kirkus Reviews” Autorka z szacunkiem i zrozumieniem opowiada o
kobietach, które dopuściły ją do swojego życia. Jej książka zainteresuje
zarówno tych, którzy pragną dowiedzieć się czegoś o Afganistanie, jak i tych,
którzy chcą zrozumieć, czym jest gender. Sari Kouvo, dyrektorka Afghanistan
Analysts Network 'Chłopczyce z Kabulu' to niesamowita książka. Otwiera oczy
nawet Afgańczykom. Naheed Bahram, dyrektorka programowa Women for Afghan Women