Savyon Liebrecht explore les liens complexes entre la mémoire, l'identité et l'héritage familial. Son œuvre se penche fréquemment sur l'impact profond des traumatismes historiques sur les vies contemporaines, examinant comment les individus naviguent à travers les expériences héritées. Liebrecht est reconnue pour son examen perspicace de la psyché humaine et pour sa voix narrative nuancée mais puissante. À travers ses récits, elle offre de profondes réflexions sur ce que signifie affronter un passé non résolu.
This collection of stories offers a broad panorama of contemporary Israeli society that reveals the passionate and intense layers underneath ordinary lives of people from different ethnic backgrounds. The stories concern Arab-Israeli relations from a woman's view.
Struggling with writer's block after his debut novel, Meir is unexpectedly contacted by his long-lost father, a poet who vanished years ago. As fragmented memories of their past resurface, Meir grapples with haunting images of his childhood, including a man evading the Gestapo and a bloodstained sheet. Delving into these mysteries, he explores the complex interplay between memory and creativity, ultimately channeling his emotions into a new narrative that intertwines love, seduction, and the shadows of a possible crime.
Micha, a ghostwriter living in Los Angeles, is drawn back to Israel by an invitation from Adella, his uncle's wife, who has transformed from a mocked outsider into a confident woman. Their reunion stirs deep memories for Micha, who recalls their shared past when he was her bridesman. As Adella unveils the truth of her life, Micha confronts powerful emotions and unexpected revelations that challenge his perceptions and reshape their relationship. The story explores themes of identity, belonging, and the impact of the past on the present.
Sztuki autorki, opublikowane w niniejszym tomie, to impresje na temat jej
duchowych przeżyć jako przedstawicielki drugiego pokolenia po Holokauście i
pierwszego, które może mówić o sobie – Izraelczycy. Pamięć o Zagładzie oraz
konflikt postaw między wierzącymi a ateistami – są bliskie również polskiemu
czytelnikowi. Duże znaczenie w twórczości Liebrecht mają kobiety, dążące do
zrozumienia wpływu fatalnych wydarzeń historycznych na ich życie oraz rodzin,
w których dorastały
Tom opowiadań izraelskiej autorki – przedstawicielki istotnego w literaturze
hebrajskiej nurtu pisania o Szoa z perspektywy „drugiego pokolenia”.
Dominującym wątkiem jej utworów jest trauma Zagłady, która mimo upływu czasu
kładzie się cieniem na życiu społeczeństwa Izraela, będąc źródłem lęków,
obsesji i udręki ocalonych, a także ich rodzin.Savyon Liebrecht urodziła się w
1948 roku w Monachium jako Sabina Sosnowska, w rodzinie polskich Żydów
ocalałych z Holokaustu, którzy w 1950 roku przeprowadzili się do Izraela.
Ukończyła Wydział Filozofii na Uniwersytecie Telawiwskim, pracowała jako
dziennikarka, a w 1986 roku zadebiutowała zbiorem opowiadań. W 1987 roku
otrzymała Nagrodę im. Altermana, zaś w 2002 Nagrodę Literacką im. Amelii
Rosselli przyznawaną przez miasto Rzym. W ostatnich latach pisze głównie
sztuki teatralne, które wystawiane są również poza Izraelem, m.in. w Stanach
Zjednoczonych, Anglii, Niemczech, Szwecji, Finlandii, a nawet w Chinach.
Czterokrotnie otrzymała w Izraelu zaszczytny tytuł dramaturga roku. Jej sztuki
teatralne i opowiadania przełożono na wiele języków. W 2012 roku nakładem
Wydawnictwa Austeria ukazały się jej dramaty „Rzecz o banalności… i inne
sztuki” w przekładzie Michała Sobelmana.„W naszym domu milczało się o
Holokauście. Do dziś nie wiem, ile braci i sióstr mieli moi rodzice. Nie znam
ich imion i nie wiem, co stało się z nimi podczas wojny, nie wiem nawet, w
których obozach koncentracyjnych przetrzymywano ojca, a było ich kilka.
Ludzie, którzy badają dynamikę zachowań ludzi ocalałych z Zagłady, dzielą ich
domy na dwa typy. W jednych obsesyjnie mówi się o Holokauście: nawet jeśli
tematem rozmowy są sznurówki czy kawałek chleba, przywołują one wspomnienia z
getta i obozu koncentracyjnego. W domach drugiego typu panuje kompletna cisza.
Sądzę, że najbardziej twórczy artyści wychowali się w domach drugiego rodzaju,
ponieważ to cisza w największym stopniu wyzwala kreatywność. Każde dziecko
potrzebuje, by tłumaczyć mu otaczający świat, lecz dziecko wychowujące się w
takim domu wyczuwa, że pytania nie są mile widziane. Zaczyna zatem wymyślać
swoje własne odpowiedzi, ćwicząc w ten sposób wyobraźnię od najmłodszych lat”.
(Ze wstępu autorki)
Dejiskom poviedok knihy je zakaždým iné mesto na svete, podľa čoho dostali aj názvy - Amerika, Hirošima, Tel Aviv, Mníchov a Jeruzalem. Ich hrdinovia sa boria so svojim osudom, kráčajú životom v nádeji, že cesty, na ktoré sa vydávajú, a rozhodnutia, ktoré robia, ich privedú k vytúženému cieľu.