The book is a moving reminder of a child's perspective; a child who is
surrounded by unmagical things; things that are sad, ugly, serious or just
ordinary. It is that lens of a child that breathes magic into them.
'Nakarmić kamień' to nieustanne dociekanie istoty rzeczy. Przedstawiony przez
Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w sposób szczególny
działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi przyczynowo-skutkowe,
własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i rzeczy, kwestionuje i
podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i świata zewnętrznego.
Związek człowiek-rzecz to dla poetki również podstawa do uobecniania zmarłych,
zapamiętanych, 'zatrzymanych' w przedmiotach. To mocny, świeży debiut w
literaturze polskiej.
Nakarmić kamień. Obrazy rzeczy to nowe wydanie nagrodzonego Nagrodą Literacką
Nike 2016 tomu Bronki Nowickiej. Obok znanych już tekstów czytelnik znajdzie
niezwykłe fotografie, pozwalające zderzyć zawarte w mikrohistoriach obrazy z
ich pierwowzorami (widelec, poduszka do igieł, stare zdjęcie) lub będące
odpowiedzią na domagające się utrwalenia imaginacje wywołane przez słowa.
Przedstawiony przez Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w
sposób szczególny działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi
przyczynowo-skutkowe, własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i
rzeczy, kwestionuje i podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i
świata zewnętrznego. Związek człowiek–rzecz to dla poetki również podstawa do
uobecniania zmarłych, zapamiętanych, „zatrzymanych” w przedmiotach.
Nakarmić kamień to nowe wydanie nagrodzonego Nagrodą Literacką Nike 2016 tomu
Bronki Nowickiej. Obok znanych już tekstów czytelnik znajdzie niezwykłe
fotografie, pozwalające zderzyć zawarte w mikrohistoriach obrazy z ich
pierwowzorami (widelec, poduszka do igieł, stare zdjęcie) lub będące
odpowiedzią na domagające się utrwalenia imaginacje wywołane przez słowa.
Przedstawiony przez Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w
sposób szczególny działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi
przyczynowo-skutkowe, własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i
rzeczy, kwestionuje i podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i
świata zewnętrznego. Związek człowiekrzecz to dla poetki również podstawa do
uobecniania zmarłych, zapamiętanych, zatrzymanych w przedmiotach.