Zakopiańskim szlakiem Karola Szymanowskiego

Ja już na stałe poza Zakopanem nie mógłbym żyć pisał Szymanowski z zakopiańskiej willi Atma w 1932 r. Dziś, po latach, Zakopanemu trudno byłoby żyć bez wspomnień o Szymanowskim. Karol Szymanowski stał się nam jakby bliższy, a zarazem coraz lepiej odczuwamy jego wielkość. Przejawia się to także podczas koncertów, kie- dy to (jak zazwyczaj miało to miejsce w Atmie) dzieła patrona muzeum pojawiały się w programie obok innych kompozytorów z tej samej epoki i przyjmowane były przez słuchaczy żywiej i serdeczniej. Może sprawiał to genius loci samej Atmy, a może po prostu oswoiliśmy się i osłuchaliśmy z jego muzyką, lepiej ją rozumiemy i bardziej kochamy. Tę bliskość Szy- manowskiego szczególnie mocno czuje Zakopane, które doskonale wie, że obok Stanisława Ignacego Witkiewicza to właśnie dawny mieszkaniec Atmy jest głównym symbolem artystycznej przeszłości miasta pod Gie- wontem i wielkiej roli, jaką miejscowość ta odegrała w historii polskiej kultury. Bez muzyki Karola Szymanowskiego, bez prezentowanych tu pa- miątek po nim i bez legendy, jaka zdołała już otoczyć zarówno jego zako- piańskie lata, jak i pamięć, którą tu po sobie zostawił trudno już sobie Zakopane wyobrazić. I o tych zakopiańskich szlakach Szyma- nowskiego jest właśnie ta książka.