Wojna Pyrrusa z Rzymem i Kartaginą 280-275 p.n.e. Mity, źródła i numizmatyka

?Jedna jest wr�żba najlepsza ? bić się u boku Pyrrusa?. Te oto słowa, będące nawiasem parafrazą cytatu z Iliady, miał ongiś skierować Pyrrus do swych żołnierzy, kt�rych wiara w boskie przeznaczenia ich kr�la, nieco ostygła. Rzecz jednak miała już miejsce po ?awanturze italskiej?, a kr�l po raz kolejny odzyskując Macedonię, prowadził swych Chaon�w i Mollos�w na Peloponez, przeciw Sparcie. Zostawmy jednak tę kampanię na karty innej pracy, skupiając się na owych słowach ?wr�żby?, wszak w niej znajdujemy istotę plan�w Pyrrusa. Albo raczej ich brak. Genialny w�dz, doskonały taktyk, orzeł ? Aetos, jak zwali go jego żołnierze, jawiący się w źr�dłach jako kolejne wcielenie Aleksandra Wielkiego, za kt�rym stoi cały panteon b�stw, a nade wszystko ziemska, doskonale wyćwiczona falanga hellenistyczna. Wszystko to prawda. Źr�dła zgodnie przedstawiają Pyrrusa jako nieustraszonego wojownika, obdarzonego zawarowanym tylko dla nielicznych, geniuszem taktycznym na polu walki, ale i też zmysłem przewidywania w obliczu zbliżającej się kampanii. Nawet jego wrogowie doceniali kunszt Epiroty. ?...Antygonas zapytany raz, kto jest najlepszym strategiem, odpowiedział: ?Pyrrus ? o ile dożyje pełniejszego wieku.? Ten niewątpliwy komplement ze strony wroga, kryje w sobie zawoalowany przytyk, co więcej jest wyjątkowo trafnym spostrzeżeniem, o tyle prawdziwym, że przeciętny wojownik jakim był Antygonos Gonatas, utrzymał się na tronie macedońskim do swej śmierci w 239 roku p.n.e., tj. przez 37 lat, natomiast Pyrrus, kr�l Epiru, Macedonii, Italii i Sycylii stracił wszystko podczas swych, podkreślmy, zwycięskich kampanii, w lat osiem! (280?272 p.n.e.)...