Wątróbka po warszawsku

Dziesiąty tom Opowiadań powojennych najbardziej warszawskiego z pisarzy warszawskich Stefana Wiecheckiego WIECHA. Wiech nie tylko odtwarza koloryt Warszawy, on wręcz tworzy język, gwarę warszawskich drobnych cwaniaczk�w. Opisując świat z puntu widzenie przeciętnego Walerego Wąrt�bki zauważa w tym świecie masę absurd�w, rzeczy pozytywnych i negatywnych. Wiech częstokroć kpi sobie z władzy, ale ponieważ robi to jako pan Wątr�bka to zdaje się, iż można to traktować z przymrużeniem oka. A tym czasem Wiech był po prostu wielkim pisarzem i stworzył tę swoją �specyficzną formę bo może ułatwiała zawoalowaną krytykę i pozostawiała to co najcenniejsze - trochę żartu, śmiechu, przymrużenia oka. A o języku swojej tw�rczości sam Wiech stwierdził ambiwalentnie Pytano mnie, czy uważam się za wsp�łtw�rcę gwary warszawskiej. Wsp�łtw�rca to za duże słowo. Starałem się zawsze wiernie ją tylko odtworzyć. Oczywiście zdarzało się na kanwie istniejących zwrot�w wyprodukować coś nowego, ale wypadk�w tych było niewiele. Tej gwary już prawie nie ma powracamy więc do Wiecha trochę z tęsknoty za dawną Warszawą, ale może przede wszystkim to po prostu pisarz znakomity, o kt�rym M. Choromański pisał nawet; Uważam Wiecha za jednego z najlepszych polskich pisarzy wsp�łczesnych. W tym tomie znajdziecie opowiadania z lat 1962-64. Kto czyta Wiecha, ten się uśmiecha!